Marabilloso encontro con Manuel Rivas no Coliseo Noela, acompañado polos guitarristas Gastón Rodríguez e Miguel Ladrón de Guevara e a magnífica cantante de fados Iria Peña, que alternaban temas musicais coa lectura de diversos fragmentos da súa última novela por parte do autor. As palabras das personaxes e os ambientes transmitidos polo narrador cobraban unha dimensión diferente, mostrándose dun xeito máis real, máis vivo e inquietante.
Na segunda parte do acto tivemos a oportunidade de escoitar as respostas que Manuel Rivas improvisaba ás preguntas que alumnos e alumnas lle fixeron sobre a literatura en xeral, sobre a súa obra, e en concreto sobre “Todo é silencio”.
Deste xeito coñecimos, por exemplo, que o autor non pode establecer unha liña divisoria entre o xornalista e o escritor de ficción (sempre comprometido co seu entorno) e que se se tivese que quedar con algunha das súas obras, sería con “En salvaxe compaña”, aínda que considera que cada libro se despide del unha vez que se edita -coma os barcos no peirao- e a partir dese momento xa cobran vida propia e son un pouco tamén da autoría dos seus lectores.
O tema do contrabando na novela deu pé a varias reflexións acerca da fronteira como lugar que limita e á vez aporta liberdade, “o mundo vén sendo unha fronteira, iso dá lugar a desafíos“. A cuestión na novela tradúcese en reflexar como se foron construíndo redes ocultas que se fixeron co poder e reduciron o espazo da democracia, da solidariedade e do poder cívico. Estivemos nunha situación límite sen sermos conscientes ata que as asociacións de nais contra a droga espertaron as conciencias. Isto, xunto coas medidas xurídicas e a investigación, permitiu que se puidera recuperar a normalidade.
Preguntado acerca de que conclusión poden tirar os xoves da lectura do libro, Rivas contestou que o importante está en relación co uso da linguaxe, a súa importancia para dicir a verdade e para ocultala, para alumear o que está escuro e para ocultar o que se ve.
A linguaxe ao longo da historia da humanidade é usada para liberarse e tamén para dominar ás persoas, e o dominio máis estremo é impor o silencio… cando este gaña, estamos mortos.